تفسیر شعر

گفت: احوالت چطور است؟

گفتمش: عالی است

                       مثل حال گل!

 

حال گل در چنگ چنگیز مغول!

 

 

تفسیر: شاعر (که همان قیصر خان امین پور باشد) در حال رفتن به سمت منزلش است که یکی از همکارانش را می‎بیند. همکار حال شاعر را می‎پرسد. شاعر چون نمی‎خواهد او از حالش باخبر شود و هم‎چنین قصد دارد حالش را به صورت شاعرانه بیان کند، حال خودش را به حال گل تشبیه می‎کند. همکار چون دیگر حرفی برای گفتن ندارد به راهش ادامه می‎دهد.  

اینجاست که شاعر زیر لب این جمله را می‎گوید «حال گل در چنگ چنگیز مغول!»

شاعر که ظاهرا آن موقع حل شاعرانه خیلی خوبی داشته‎است فورا galaxy note 3  خودش را بیرون می‎آورد و زیر تکه‎ای پوست آهو قرار می‎دهد و این مکالمه را با مرکب روی پوست آهو یادداشت می‎کند. وقتی هم می‎خواهد کتابش را چاپ کند این را هم می‎زند تنگش به عنوان شعر. خدایش بیامرزدش...

 

 

پی‎نوشت:

دوستان عزیز، به نقد این مطلب به شدت نیاز دارم.