پدر سبد کالا گذاشت
مادر سبزی گذاشت
خواهر سرمه چشم گذاشت
برادر چیزی نداشت ساعتش را گذاشت
مادر بزرگ سمعکش را باز کرد و گذاشت
پدر بزرگ سرنگ انسولین گذاشت
و او با سادگی تمام سر روغن سبد کالا را باز کرد و گذاشت
و آنها این طور هفت سین را کامل کردند
سلام آقای روحانی
من کودکی شش ساله هستم از شهر خودمان
من شما را خیلی دوست دارم
بابا و مامانم هم خیلی شما را دوست دارند
وقتی تلویزیون شما را نشان می دهد بابایم می گوید:
عجب آدم خوبی است این آقا حسن مان
راستی اسم شما حسن است؟اسم منم حسن است
هر چه خواستیم داد سبد کالا داد انرژی هسته ای را داد تازه گفته است پول نفت را هم می دهد
با این همه خوبی باز هم انتقاد می کنند
انقدر خوب است که حتی منتقدانش را با سواد می داند و با کمال میل می پذیرد
آقای روحانی شما باعث شادی من،مادرم و پدرم شده اید
ما هیچ مشکلی دیگر نداریم
راستی برنج هایتان هم خیلی خوشمزه است
من می خواهم وقتی بزرگ شوم به شما رای بدهم
شما خیلی خوب هستید
یادش بخیر چه روز هایی بود
قبل از این سبد کالا ها
قبل از این نیروگاه ها
قبل از این توافقات
قبل از این چراغ قرمز ها
قبل از این آلودگی ها
قبل از این سیاهی ها
قبل از این همه درس
قبل از این همه درد
قبل از این یارانه ها
قبل از اینکه لباس های زنانه ی بیرون از خانه با داخل خانه فرقی نکند
قبل از اینکه لباس های کار مردان بشود لباس عید
قبل از پسران ابرو برداشته و دختران چادر برداشته
قبل از آرتروز و دیسک و فشار خون و دیابت
وقتی هنوز احترام به بزرگتر ها وجود داشت
وقتی هنوز رشد جمعیت کشور مثبت بود
من پدر بزرگی داشتم که الان خیلی دلم برایش تنگ شده
