من یک موجی ام!!!
ساعت حدود دو بعد از ظهر است. توی حجره به دیوار تکیه داده ام. پای راست را روی پای چپ انداخته ام و منتظر شروع کلاس هستم. هم حجره ای ها گعده گرفته اند و درباره فضای حوزه با هم صحبت می کنند. امروز اولین روزی است که ما چهار پنج نفری که توی این حجره ایم داریم این فضا را تجربه می کنیم. دو نفری که از کرمان آمده اند گاهی بدون هیچ مقدمه ای بحث را می کشند سمت خرما های کرمان. چند باری بچه ها همراهی شان می کنند ولی بعد از چند بار که بحث منحرف می شود با نگاه های معنا دار حرفشان را می زنند. حالم زیاد خوب نیست اما سعی می کنم چهره ام را خوب نشان بدهم. سعی می کنم وقتی چشم هایشان سمت من می آید لبخند بزنم. حال ندارم سمت شان بروم و در بحث شان شرکت کنم. راستش دلم از چیزی پر است. از صبح حرف هایی افتاده است روی دلم و سنگینی می کند. از صبح و از آن صحبت تلفنی...
دفترم را از توی کیف مشکی لب تابم که حالا جای کتاب هایم شده برمی دارم. خودکارم را هم از جیب سمت راست شلوارم در می آورم و شروع می کنم به نوشتن. اطمینان دارم وبلاگم حرف هایم را خوب گوش می دهد.
پی نوشت:
آن حرفهایی که روی دلم سنگینی می کرد را هم بزودی به وبلاگم می گویم.
دوستان موجی من:
