دربست

هلی شات!

سه شنبه, ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۴:۰۰ ب.ظ

از بالا نگاه کردن به یک مراسم آدم را از همه چیز مطلع می‎کند. حتی از شنا کردن مورچه ته قابلمه‎ ی شربت. وقتی از بالا به جشن هیئتمان نگاه می‎کنم انگار چیزهایی هست که بدجور توی ذوقم می زند. مثلا این‎ که می‎گوییم ساعت پنج ولی پنج و نیم شروع می‎ کنیم. البته دیر شروع شدن هیئت‎ ها انگار شده جزئی از برنامه هیئت‎ها. از قبل برایش برنامه می‎ ریزند. «می‎ گیم ساعت 5 تا پنج و نیم بچه‎ها بیان دیگه.»

از این بالا پیچ و تاب ها و گره‎های سیم را هم می‎بینم. خیلی توی ذوق می‎زند. یاد آن بازی بچگی‎ مان می‎ افتم. باید خرگوش را با خط‎هایمان به هویج می‎رساندیم. گاهی اوقات خط‎هایمان آن‎ قدر توی هم می‎رفت که خرگوش با سر می‎خورد توی دیوار.

از این بالا دوربین را نمی‎بینم. بابا نا سلامتی برنامه شروع شده است. این برنامه گزارش تصویری می‎ خواهد. حالا از شربت خوردن‎ ها و ماجراهای قبل هیئت نگرفتی حداقل از پانتومیم بگیر که بعدا بتوانیم به مخاطب‎مان بفهمانیم که قبل از هیئت جنگ بوده است.

از بالا نگاه کردن زاویه خوبی است. همه چیز را می‎شود دید.


+ ویژه برنامه هیئتمون برای میلاد امام علی علیه السلام

نظرات (۲)

  • حمید اسماعیل زاده
  • کمه
    پاسخ:
    کمه قاتیش کن!



    قبول دارم.
    ممنون
  • مرتضی استاجی
  • از جایی که رفتی توی کار دوربین گنگ شده و متن ضعیف و بیش تر میشه روی سوژه اش سرمایه گذاری کرد

    پ ن در نظر:
    اگه سرمایه گذاری نکنی من میرم روش سرمایه میذارم
    پاسخ:
    درباره پی نوشت باید بگم که این سوژه واس ماس. یعنی کلش ماس ماس.

    ممنون
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی